نعوظ صبحگاهی اصطلاحی است که برای بلند شدن آلت تناسلی در زمان بیدار شدن استفاده می شود. اصطلاح پزشکی این وضعیت، تورم شبانه آلت تناسلی (Nocturnal Penile Tumescence یا NPT) نام داشته و همچنین با عناوین دیگری نظیر «شکوه صبحگاهی» نیز یاد می شود. در این مقاله نعوظ صبحگاهی و همچنین علت بلند نشدن آلت در صبح را توضیح خواهیم داد.
بلند شدن آلت در صبح به چه معناست؟
نعوظ صبحگاهی وضعیتی است که صبح ها برای مردان رخ می دهد، اما باید بدانید که نعوظ مختص به صبح نیست. نعوظ صبحگاهی در واقع آخرین مرحله از مجموعه نعوظ هایی است که در طول شب اتفاق می افتند. مردان سالم معمولاً ۳ تا ۵ بار در طول خواب شبانه دچار نعوظ می شوند (اگر شما نیمه شب برای رفتن به دستشویی از خواب بیدار شوید، احتمالاً متوجه بلند شدن آلت تناسلی خود می شوید، که ممکن است ادرار کردن را دشوار کند).
نعوظ های خواب معمولاً در طول حرکت سریع چشم ها (Rapid Eye Movement یا REM) اتفاق می افتند. این مرحله، چندین بار در چرخه خواب رخ داده و نعوظ با ورود به مراحل عمیق تر خواب از بین می رود. به همین دلیل ممکن است بدون اینکه بدانید، در طول شب چندین بار نعوظ را تجربه کنید.
بیدار شدن، درست در انتهای چرخه خواب REM رخ می دهد. علاوه بر این، سطح بالاتر تستوسترون (که هورمون جنسی مردانه است) در صبح می تواند از عوامل مؤثر در ایجاد نعوظ صبحگاهی باشد.
علت بلند نشدن آلت در صبح چه می باشد؟
ممکن است همیشه با حالت نعوظ از خواب بیدار نشوید و این موضوع کاملاً طبیعی است. با این حال، باید هر چند وقت یک بار این نعوظ ها را تجربه کنید. هیچ معیار یا دستورالعمل دقیقی وجود ندارد که مشخص کند چند روز در هفته باید با نعوظ صبحگاهی از خواب بیدار شوید.
اما اگر متوجه شده اید که دیگر مثل گذشته بلند شدن آلت در صبح را تجربه نمی کنید، شاید یک مشکل سلامتی زمینه ای داشته باشید. نعوظ به عوامل متعددی وابسته است، بنابراین بهتر است وضعیت عمومی بدن و مسائل تأثیرگذار دیگر را بررسی کنید. در ادامه توضیحاتی درباره علت علت بلند نشدن آلت در صبح ارائه شده است:
داشتن مشکل پزشکی زمینه ای
برای ایجاد نعوظ، فرآیند‌های پیچیده ای دخیل هستند، از جمله:
- سیستم قلبی عروقی: این سیستم وظیفه رساندن خون به آلت تناسلی را دارد. خون رسانی کافی باعث ایجاد نعوظ می شود.
- سیستم عصبی: این سیستم مسئول انتقال سیگنال های مغز به اعصاب موجود در آلت تناسلی است.
- سطح مناسب هورمون ها: به ویژه تستوسترون که نقش مهمی در عملکرد جنسی دارد.
مشکلات سلامتی نظیر چاقی، فشار خون بالا، کلسترول بالا و دیابت می توانند جریان خون به آلت تناسلی را مختل کنند. علاوه بر این، دیابت باعث آسیب به اعصاب و اختلال در انتقال سیگنال ها از مغز به آلت تناسلی می شود.
از طرف دیگر، نعوظ ها به سطح نرمال تستوسترون وابسته بوده و سطح پایین این هورمون می تواند تعداد نعوظ های شما را کاهش دهد. بیماری هایی که باعث کاهش تستوسترون می شوند عبارتند از دیابت، افسردگی، کم کاری تیروئید و نارسایی کلیوی.
سبک زندگی ناسالم
داشتن سبک زندگی ناسالم مانند استرس، کیفیت خواب و مصرف الکل می تواند بر توانایی بدن در ایجاد نعوظ تأثیر بگذارد. اگر شما طی دوره ای از نظر جسمی خسته، از نظر ذهنی تحت فشار یا دچار کمبود خواب با کیفیت باشید، احتمال نعوظ در طول شب کاهش می یابد. به خاطر داشته باشید که نعوظ های شبانه و صبحگاهی معمولاً طی مرحله خواب REM رخ می دهند. خواب بی کیفیت و سطح بالای استرس می توانند مرحله REM را کاهش داده و احتمال بیدار شدن با نعوظ صبحگاهی نیز کاهش می یابد.
کاهش سطح استرس و داشتن خواب کافی و با کیفیت، به بازگشت نعوظ صبحگاهی شما کمک خواهد کرد.
مشکلات روانی
شرایط روانشناختی نظیر اضطراب و افسردگی می توانند ایجاد نعوظ صبحگاهی را دشوارتر کنند. این شرایط با اختلال نعوظ همراه بوده و به طور کلی باعث کاهش میل به روابط جنسی می شوند. به ویژه، افسردگی تأثیر شدیدی روی اختلال در تعادل انتقال دهنده های عصبی مغز (که مسئول عملکرد جنسی هستند) داشته و سطح تستوسترون را کاهش می دهد.
سن
افزایش سن، از دیگر عوامل تأثیرگذار روی تعداد نعوظ ها است. این موضوع بیش از هر چیز به دلیل کاهش سطح تستوسترون در بدن رخ می دهد. همچنین با بالا رفتن سن احتمال ابتلا به بیماری های مؤثر بر جریان خون و اعصاب، مانند کلسترول بالا، فشار خون بالا و دیابت افزایش یافته و همچنین، افزایش وزن ناشی از بالا رفتن سن همگی از عوامل کاهش تعداد نعوظ محسوب می شود. بنابراین نعوظ صبحگاهی ممکن است با افزایش سن به اندازه دوران جوانی شما نباشد.
داروها
برخی داروها می توانند توانایی بدن در ایجاد نعوظ را کاهش دهند. داروهایی مانند داروهای فشار خون، داروهای ضد افسردگی، مسکن های حاوی مورفین (اپیوئیدی)، داروهای بیماری پارکینسون، شل کننده های عضلات، داروهای ضد سرطان و برخی داروهای قلبی ممکن است فرایند طبیعی مربوط به ایجاد نعوظ را مختل کنند.
بلند شدن آلت در صبح چه معنایی دارد؟
نعوظ صبحگاهی دلیلی بر سلامت جریان خون و عملکرد مناسب اعصاب در آلت تناسلی شما است. اگرچه این نعوظ ها هدف خاصی ندارند، اما سلامت عمومی آلت تناسلی شما را تأیید می کنند. یعنی بدن شما از نظر فیزیولوژیکی توانایی ایجاد نعوظ را داشته و احتمالاً مشکلاتی نظیر اختلال نعوظ (ED) ناشی از عواملی مانند فشار خون بالا، دیابت یا کاهش تستوسترون شما را تهدید نمی کند.
البته عدم نعوظ صبحگاهی در برخی روزها جای نگرانی ندارد. یکی از دلایل این حالت ممکن است بیدار شدن در زمانی جز مرحله خواب REM باشد (مثلاً زمانی که با آلارم گوشی خود بیدار می شوید).
چه چیزی باعث نعوظ صبحگاهی می شود؟
فرضیه های متعددی در این باره مطرح شده و به احتمال زیاد، این پدیده تحت تأثیر ترکیبی از عوامل زیر اتفاق می افتد.
۱. هورمون ها:
همان طور که پیشتر اشاره شد، نعوظ های شبانه و صبحگاهی معمولاً در فاز خواب REM رخ می دهند. در این مرحله، تولید هورمونی به نام نوراپی نفرین کاهش می یابد. نوراپی نفرین در شل شدگی آلت تناسلی (عدم نعوظ) نقش دارد، بنابراین سطح پایین این هورمون در هنگام خواب می تواند نعوظ را تسهیل کند.
در طول خواب، بدن مردان مقادیر زیادی هورمون تستوسترون (هورمون جنسی مردانه) تولید می کند. سطح تستوسترون معمولاً در ساعات صبح به اوج خود می رسد (به ویژه بلافاصله پس از مرحله خواب REM). افزایش تستوسترون نیز به احتمال زیاد یکی از عوامل مؤثر در بروز نعوظ صبحگاهی است.
این نظریه همچنین می تواند توضیح دهد که چرا با افزایش سن، نعوظ صبحگاهی کاهش می یابد. با افزایش سن، سطح طبیعی تستوسترون در بدن مردان کاهش یافته که این امر می تواند باعث کاهش میل جنسی و متعاقباً کاهش احتمال نعوظ های صبحگاهی شود.
تحریک فیزیکی:
حتی در زمان خواب، بدن تا حدی نسبت به محیط اطراف خود آگاهی دارد. تماس تصادفی (یا عمدی) پارتنر، یا فشار ناشی از تخت خواب یا بالش ها می تواند موجب تحریک فیزیکی و نعوظ شود.
رویاها:
یک رؤیای تحریک کننده یا رویاهای شهوانی ممکن است نقش مهمی در ایجاد نعوظ صبحگاهی داشته باشد. در این حالت، نعوظ به دلیل تحریک ذهنی روی می دهد. هنگامی که خواب هستید، حتی اگر آگاهانه چیزی را تجربه نکنید، مغز شما سیگنال هایی به آلت تناسلی ارسال می کند که باعث واکنش نعوظ می شود.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر یکباره متوجه قطع شدن نعوظ صبحگاهی خود شدید، باید به پزشک یا داروساز مراجعه کنید. از آنجایی که نعوظ به عوامل گوناگونی (روانی و جسمی) وابسته است، اگر چنین تغییری را مشاهده کردید، بهتر است از یک متخصص مراقبت بهداشتی کمک بگیرید. اگرچه ممکن است احساس بدی در این باره داشته باشید، اما این مشکل بسیار رایج تر از آن چیزی است که تصور می کنید و جای نگرانی ندارد.
پزشک یا داروساز می تواند با تغییرات سبک زندگی و شناسایی ریشه اصلی مشکل شن به بهبود آن کمک کند. اگر مشکلات نعوظ ناشی از یک مشکل پزشکی زمینه ای باشد، درمان مناسب به بازیابی توانایی نعوظ شما کمک خواهد کرد.
نعوظ صبحگاهی ضعیف چه معنایی دارد؟
نعوظ صبحگاهی ضعیف می تواند نشان دهنده مشکل در رگ های خونی شما باشد. این مسئله باعث می شود جریان خون به آلت تناسلی کاهش یافته و نعوظ قوی نداشته باشید. شرایطی مانند فشار خون بالا، کلسترول بالا، دیابت و چاقی می توانند در این مشکل نقش داشته باشند.
ضعیف بودن نعوظ صبحگاهی همچنین ممکن است نشان دهنده سطوح پایین تستوسترون باشد. کاهش تستوسترون معمولاً به دلیل مشکل پزشکی نظیر کم کاری تیروئید، دیابت یا افسردگی رخ می دهد.
البته گاهی اوقات بیدار شدن با یک نعوظ ضعیف موضوع چندان نگران کننده‌ای نیست. اما اگر دائماً نعوظ های ضعیف صبحگاهی را تجربه کرده و در طول روز نیز تعداد و قدرت نعوظ شما کاهش یافته است (به ویژه اگر این مسئله زندگی جنسی شما را مختل کرده باشد)، باید با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.
من با وجود نعوظ صبحگاهی هنوز مشکل ED دارم، چه معنایی دارد؟
اگر با وجود نعوظ صبحگاهی، همچنان اختلال نعوظ (ED) را تجربه می کنید، احتمالاً مشکل شما ناشی از عوامل روانی است، نه فیزیکی. نعوظ صبحگاهی قوی نشان می دهد که بدن شما از نظر فیزیکی توانایی ایجاد و حفظ نعوظ را دارد. بنابراین اگر با اختلال نعوظ مواجه اید، عوامل روانی نظیر اضطراب عملکرد، مشکلات در روابط یا خستگی بیش از حد را در نظر بگیرید.
برای درمان اختلال نعوظ روانی، باید علت اصلی آن را برطرف کنید. مشاور یا متخصص سکس تراپی می تواند به مقابله با موانع ذهنی که باعث این مشکل می شوند، کمک کند. مشاوره های زوجین نیز می تواند گزینه خوبی برای رفع مشکلات رابطه شما باشد.
برای درمان اختلال نعوظ و نعوظ صبحگاهی چه درمان هایی کمک کننده است؟
اگر نعوظ صبحگاهی ندارید و در عین حال دچار اختلال نعوظ نیز هستید، به احتمال زیاد عوامل فیزیکی در این امر دخیل هستند.
اقداماتی که می تواند به شما کمک کند، عبارتند از:
تغییر سبک زندگی:
- داشتن یک رژیم غذایی سالم
- ورزش منظم
- بهبود کیفیت خواب
- کاهش سطح استرس
- کاهش وزن
این تغییرات می توانند اختلال نعوظ را بهبود بخشیده و و به افزایش نعوظ صبحگاهی کمک کنند.
مصرف داروهای درمان اختلال نعوظ:
پزشک یا داروساز ممکن است داروهایی برای رفع اختلال نعوظ تجویز کند. این داروها با ریلکس کردن رگ های خونی در آلت تناسلی و افزایش جریان خون هنگام تحریک جنسی، به شما کمک می کند تا نعوظ قوی تری داشته و آن را حفظ کنید.
اگرچه ممکن است این مشکل برای شما ناراحت کننده باشد، اما به یاد داشته باشید که مشکلات نعوظ معمولاً قابل درمان هستند.
داروهای اختلال نعوذ (ED):
سردردالافیل (Viagra):
Viagra یکی از شناخته شده ترین داروها برای درمان اختلال نعوظ است. این دارو که به «قرص آبی» مشهور است، حاوی ماده مؤثر سردردالافیل بوده و همچنین به صورت بدون نسخه تحت عنوان قرص های سردردالافیل ارائه می شود. اثر این دارو معمولاً بین ۳۰ تا ۶۰ دقیقه پس از مصرف آغاز شده و می تواند تا ۴ ساعت ادامه داشته باشد.
تادالافیل (Cialis):
Cialis معمولاً طی ۳۰ دقیقه اثر کرده و می تواند تا ۳۶ ساعت مؤثر باشد (به همین دلیل به آن «قرص آخر هفته» نیز می گویند). این دارو حاوی تادالافیل بوده و به صورت بدون نسخه نیز موجود می باشد. نوع دیگری از تادالافیل برای مصرف روزانه به نام «تادالافیل روزانه» نیز در دسترس است. این گزینه به کاهش نیاز به برنامه ریزی دوزها و داشتن روابط جنسی خودجوش کمک می کند.
وردنافیل (Levitra):
Levitra معمولاً طی ۲۵ دقیقه اثر کرده و می تواند تا ۵ ساعت باقی بماند. این دارو برای افراد مبتلا به دیابت توصیه شده و حاوی ماده مؤثر وردنافیل است که به صورت بدون نسخه نیز موجود می باشد.
در صورتی که با مشکلات نعوظ مواجه هستید، بهترین کار مشاوره با پزشک یا متخصص بهداشت است تا علت را شناسایی و درمان مناسب را پیشنهاد کند.
